Çudi e madhe pse kompleksohemi për të thirrur Këshillin Kombëtar e për të diskutuar çfarë demokratët i shqetëson, a çfarë po ndodh me grupin prej 5 vetësh, që kryesia miratoi për ndryshimet statutore?
Mbledhja e Këshillit Kombëtar të Partisë demokratike është një detyrë statutore e shkruar të zezë mbi të bardhë në statutin e partisë, se Këshilli Kombëtar mblidhet të paktën një herë mes dy kuvendeve.
Shumë dallgë po kalon partia, e për Këshillin Kombëtar organi më i rëndësishëm i partisë, që zgjidhet me delegim vote nga anëtarësia demokrate, nuk i shkon mendja lidershipit ta mbledhë.
Duhet thënë një e vërtetë, që, në fakt, fshehja e saj nuk i shërben askujt, përkundrazi fshehja e saj demokratëve u prish punë, që Këshilli Kombëtar të cilin ata e votuan në 27 shtator 2014, nuk po kujtohet askush ta mbledhë, derisa po i afron koha t’i mbarojnë kompetencat.
Fakti që K.K nuk u mblodh asnjëherë në 4 vite në Partinë Demokratike, është një shkelje e kushtetutës së partisë STATUTIT, dhe një mesazh se në ardhshim ndonjëherë në pushtet nuk na interesojnë institucionet dhe nuk i njohim ligjet, dhe të kujton sjelljen e “fëmijës naiv”, topi është i imi, fusha është e imja, porta po e imja, golin e bëj vetë.
Në mbledhjen e fundit të kryesisë u mor vendim dhe u miratua ngritja e një grupi pune për ndryshimet statutore.
Asnjë lajm se çfarë po ndodh me grupin e punës, çfarë po rezulton nga puna e tij?
Pse kaq errësirë për një nga proceset më të rëndësishme në parti?
Akoma e paqartë nëse në kryesi u vendos për një datë kur do të jetë kuvendi i madh i demokratëve ?
Ky kuvend do të miratojë ndryshime statutore apo ndryshime politike?
Nxitimi për të mbyllur pa një diskutim të gjatë e të hapur në kryesi apo Këshill Kombëtar, të ndryshimeve statutore dhe jo vetëm, është nxitim për të errur qëllime që nuk kanë të bëjnë me transparencën dhe ndershmërinë që, në fakt, do të donte t’i kishte hije një procesi të tillë.
As data 28 prill, e cila kaloi si hedhje ideje dhe jo votim i mirëfilltë në kryesi, nuk është e qartë nga kryesia, se në të vërtetë, çfarë nguti ka për të kryer kaq shpejt një proces kuvendimi që s’po ka transparence dhe përkushtim. Kuvend i ri për një parti të re, apo kuvend i ri për përmirësime të reja statutore? Kjo është çështja që demokratët e parritur ende politikisht nuk po dinë ta ndajnë.
Pa dashje po i shërbejnë rehatit të lidershipit për të mbyllur hesapet shpejt dhe jo forcimit të strukturave të shëndetshme, dhe, në fakt, ka gjasa t’i kenë shërbyer dëmtimit të demokracisë së brendshme dhe institucioneve në të ardhmen.
A nuk është një shkelje tjetër e statutit nëse dikush brenda partisë, do vendosë tinës një datë pa diskutime dhe dëgjuar ide?
Puna e thirrjes së një kuvendi duhet pleqëruar me disa mbledhje në kryesi, pa kurrfarë nxitimi, sepse tek e fundit në opozitë kemi kohë për ndryshime cilësore.
Por a kemi dëshirë?
Nuk mund të biem në grackën e asaj që mund të na rezultojë si pabesia e fundit për Partinë Demokratike.
Proces i tillë do t’i ngjasonte skenarit të privatizimit në një dorë të partisë, me struktura fiktive, që heshtin për llogari të pazare personale.
Në një kohë kur do të kishin misionin e argumentimit të mendimit ndryshe po të ish nevoja, brenda strukturave më të larta vendimmarrëse, duke dhënë garancinë se nga brenda po ndërtohet demokracia, dhe po pengohet përdorimi lehtësisht nga klanet nepotike dhe klienteliste të kujtdo lidershipi, që ndihmuar nga një shpurë servilësh, njerëz që kanë veç hallin e karrierës së tyre, pa hezitim do të duan ta vënë veten në shërbim të vendimmarrjeve autokrate, dhe nga këta ka çdo parti me shumicë.
Por Partia Demokratike duhet të ngrihet mbi këtë ngrehinë që po i bën vetes.
Kjo është një sfidë për partinë në të ardhmen e afërt.
Sfida e kujtdo lidershipi brenda çdo partie, është të organizojë vendimmarrje kolegjiale duke respektuar mendimin ndryshe, duke dhënë besim nëpërmjet organizmit statutor dhe respektimit të tij, si libri supreme mbi çdo dëshirë a oreks personal, qoftë ky edhe kryetar partie.
Vetëm kështu do të ndërtohej meritokracia dhe do të ngjallej shpresa e munguar se Partia Demokratike bashkohet.
Kriza sot në Partinë Demokratike u shkaktua si rezultat i injorimit të meritokracisë, kontributeve dhe shkeljeve statutore që lidershipi bëri.
Këtu ka vend sa të duash për tu dhënë demokratëve prova se partinë nuk e konsideron pronë me hipotekë dhe me të nuk mund të bësh pazar as me kundërshtarin as me koniunktura të huaja partnere a jo, që ta zbardhin faqen në kohë fushatash apo më keq akoma ta nxijnë faqen, edhe në ditën me diell, siç ndodhi javë më parë.
Vendimmarrjet duhet të jenë kolegjiale të paraprira nga procese të gjata diskutative, që garantojnë transparencë dhe nuk shkaktojnë mbajte përgjegjësie. Përgjegjësi deri tani nuk po mban askush.
Kjo është e vërteta, e cila kërkon besim për t’u rikuperuar dhe jo shkelje të mëtejshme të procesit të forcimit të partisë.
Ndaj edhe do të ngre një pyetje.
Çfarë po bën grupi i punës që miratoi kryesia e partisë në 8 mars?
Këto duhej të ishin lajmet që media do të shpërndanin me zhvillimet brenda PD-së, por fatkeqësisht heshtje totale dhe errësirë.
Ndryshimet statutore të propozuara, mbase do të kenë nevojë të diskutohen edhe në një tjetër mbledhje qoftë Këshilli Kombëtar apo kryesie, sepse statuti i partisë është as më pak e as më shumë kushtetuta që garanton demokracinë brenda Partisë.
Përmbajta e fjalës demokraci për të cilën Partia Demokratike e ka në qëllimin e krijimit të saj, është shkelur disa herë. Në mënyrë të qëllimshme apo jo këtë do ta dëshmojë koha.
Nëse nxitohet drejt thirrjes së kuvendit duke anashkaluar çfarë kryesia miratoi së fundmi, një transparencë e plotë për punën e grupit që u ngrit për statutin e ri dhe se cilat janë ato, atëherë shqiptarëve nuk u mbetet zgjidhje tjetër, veç t’i tregojnë vendin lidershpit në emër të së ardhmes, sepse Partia Demokratike për ata që nuk e dinë është pasuri kombëtare që u përket të gjithëve, pasi votëbesohet mbi bazë besimi nga shqiptarët për të përdorur paratë e taksapaguesve, për të ndërtuar të ardhmen tonë.
